«ابوذر»، آن چهرهٔ پاک و تمام و کمال اسلام، تربیت شدهٔ شخص پیغمبر، [...] می‌گوید:
«عجِبتُ لمَن لَا يَجِدُ قُوتاً فِی بَیتِهِ، كَيفَ لَا يَخرُجُ عَلَى النّاسِ شاهِراً سَيفَه»
در شگفتم از کسی که در خانه‌اش غذا نمی‌یابد، چگونه با شمشیر کشیده بر مردم نمی‌شورد!
[...] خوب ببینید ابوذر چه می‌گوید؟
می‌گوید(این یک مذهب است که دارد حرف می‌زند، نه یک مذهبی؛ اصلاً ابوذر مذهب مجسم است و چیز دیگر نیست؛ تحت تأثیر مکتب‌های مختلف قرار نگرفته، مربوط به انقلاب کبیر فرانسه نیست، بلکه مربوط به قبیله غفار است) «تعجب می‌کنم از مردی که در خانه‌اش، نانی نمی‌یابد -نان ندارد- و آن وقت با شمشیر برهنه بر مردم نمی‌شورد»!
نمی‌گوید علیه آن کسی که باعث فقر شده شمشیر بکشد، نمی‌گوید علیه آن کسی که استثمارش کرده، نمی‌گوید علیه آن گروهی که استثمار می‌کنند، می‌گوید علیه مردم، همه، چرا؟!
چون هر کسی که در این جامعه زندگی می‌کند، ولو جزء کسانی که استثمار می‌کنند نباشد، ولی چون با من کاری ندارد و چون در جامعه‌ای زندگی می‌کند که فقر وجود دارد، مسئول فقر من و گرسنگی من است. چقدر مسئول است؟ به اندازه‌ای که مهدورالدم و دشمن است.
یعنی با استثمارگری که گرسنگی را به وجود آورده، همدست است. یعنی همه انسان‌ها مستقیماً مسئول گرسنگی من هستند و از این زیباتر، ابوذر مانند سازمان ملل نمی‌گوید...
(دکتر علی شریعتی- مجموعه آثار ۲۲- مذهب علیه مذهب- گزیدهٔ صفحات ۵۴ و ۵۵)
👇
🆔 @Dr_Shariaaty
https://t.me/Dr_Shariaaty/1099
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها